کاربرد برنامه ریزی چند معیاره در حوزه صیادی سواحل بوشهر

به منظور حفظ پایداری در منبع آبزی و حصول اهداف متعدد اقتصادی، بیولوژیکی، اجتماعی و سیاستی، مدیریت منسجم و برنامه‌ریزی در منابع آبزی، امری اجتناب ناپذیر به نظر می‌رسد. حضور گروههای ذینفع موجود در صنعت شیلات می‌تواند فرآیند تصمیم‌گیری و سیاست­گذاری را در دستیابی به اهداف متعدد تسهیل نماید. در این تحقیق با استفاده از روش برنامه‌ریزی چند معیاره (MCDM) و در قالب مدلهای(GP) فرآیند برنامه‌ریزی مدیریت شیلات به منظور تحقق همزمان اهداف گوناگون و با مشارکت گروههای ذینفع انجام پذیرفته است. نتایج تخمین مدل­های برنامه‌ریزی در دو سناریوی کوتاه مدت و بلندمدت به­دست آمده که در هر مدل به صورت انفرادی ترجیحات هر کدام از ذینفعان حاضر در صنعت شیلات و مشارکت«کل گروه­ها» به­دست آمده است.  به­طورکلی نتایج مشارکت «کل گروه­ها» درسناریوی کوتاه مدت و بلندمدت حاکی از کاهش فعالیت شناورها بوده است. کاهش درتعداد شناورهای رده بزرگ­تر(20-50 تن) و (50 تن به بالا) و  افزایش شناورهای ناوگان­های کوچک­تر و همچنین افزایش فعالیت در منطقه شمالی وکاهش فعالیت مناطق مرکزی و جنوبی از مهم­ترین نتایج به­دست آمده است.